Mijn zoon heeft smaak

Dat waren de woorden die denk ik nog wel het hardste aankwamen. Want, had je zoon dat de afgelopen tien jaar niet dan? Oh nee, natuurlijk niet. Nee, ik was altijd te dik, een enkele keer te dun en werd het woord anorexia zelfs gemompeld, ik was te stil, ik had teveel katten, ik was vreemd want ik at geen vlees. En geen vis? Nee, ook geen vis. Miss freak.

De misprijzende blikken die werden uitgewisseld onderling, ik zag ze heus wel. Ze ontgingen me niet. Misschien kwam ik daarom niet al te graag over de vloer en voelde ik altijd spanning, er kon ieder moment een opmerking komen over mijn gewicht, uiterlijk, kleding of levensstijl. Kinderen liegen ook niet en ik merkte de laatste jaren afstand ook met hen. Zo jong nog. Ik was altijd zo leuk en zo lief en werd altijd meegetrokken, zelfs geruzied over wie naast tante Sanne mocht zitten. Dat werd een heel stuk minder de laatste tijd. Ik weet dondersgoed waarom en neem het ze ook niet kwalijk. Ze hebben mama en oma iets te vaak horen praten over die stomme Sanne. Natuurlijk wil je dan niet meer naast haar aan tafel zitten, ook niet met kerst. Nee, dan doe je net alsof ze er niet is. Raymond werd overigens gek genoeg ook zo behandeld de laatste tijd door hen.

Laatst maakte ik een account aan op Facebook. Ik was het vanmiddag wat verder aan het ontdekken en zag aan de zijkant een aantal mensen staan, die dan weer een connectie zouden kunnen hebben met jou via jouw contacten. Raymond stond ertussen. Ach, dacht ik nog, ik ben zo lekker aan het verder gaan met mijn leven, ik klik, kan mij het schelen. Al klikkend kwam ik erachter dat ene J. vriendjes met hem was geworden, eveneens met mijn ex-schoonmoeder en ex-schoonzus. Het zal toch niet…ja hoor, mijn vermoedens werden bevestigd.

Leuk om eindelijk te zien wie J. is, hahahaha! Stond er onder haar foto op Facebook, datum een maandje nadat Raymond hier in tranen vertrok, geschreven door mijn eigenste ex-schoonmoeder. Eindelijk? Hoe lang moet iets duren voor je spreekt van een eindelijk, iemand een idee? Een week? Een maand? Toen op die verjaardag kort voordat ik gedumpt werd door Raymond, wist de hele kamer met visite al dat Raymond uiteindelijk J. mee zou nemen, alleen zwierf ik nog als een lastige vlieg om zijn hoofd? Toen? Die week voor hij hier snikkend de deur achter zich dicht trok? Wat een acteur.

J. heet ze dus. Blond, jong, slank en uit Den Haag. Ah! Dus dat was “het oude maatje in Den Haag” waarover Raymond zei dat hij er was mee gaan stappen. Ja, ja. Zat hij al die keren in Den Haag wanneer hij overwerkte en laat thuis kwam? Ik, oelewapper eerste klas, die het allemaal geloofde? Niet twijfelde, want als er toch verdorie iemand in deze wereld was, die ik kon vertrouwen, dan was het Raymond wel?

Even wat fucking Facebook feiten voor ik weer in huilen uitbarst:
– Ze veranderde haar status van ‘single’ naar ‘taken’ niet lang nadat Raymond uit mijn leven stapte
– Ze schreef op Koninginnedag dat haar vriendje haar ieder moment kwam ophalen om een weekend weg te gaan
– Ze is dus bevriend geworden met Raymond, mijn ex-schoonmoeder en ex-schoonzus
– Ik haat haar
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond
– Ik haat Raymond